وقتی ندانیم كه ـ دقیقاً ـ به كجا داریم می‌رویم، باور كنید كه ـ هیچ وقت ـ به هیچ كجا نمی‌توانیم رسید.
چه فایده‌ای می‌تواند داشت كه اگر در جادّه‌ای غلط ـ و نادرست و نا موزون ـ با سرعتِ تمام، بدویم؟!
پادویی و شتابزدگی، آدم را، به هیچ كُجا نمی‌رساند.
«بهره‌وريِ انتظار» از «بهره‌وريِ زمان» به دور نیست.